Kazimierz Paszucha

Paszucha Kazimierz, pseud. Abazy (1908–1990) – taternik, alpinista, chemik, pracownik wytwórni farb i lakierów, potem zakładów winiarskich w Krakowie.

Taternictwo uprawiał od 1931 r., równocześnie wspinając się dużo w skałkach podkrakowskich. Był jednym z bardziej aktywnych członków grupy krakowskich taterników i wspinaczy skałkowych zwanych “Pokutnikami”, a do Klubu Wysokogórskiego wstąpił w 1938. Członkiem TOPR został w roku 1945. W latach 1934–1939 przeszedł szereg nowych dróg i wariantów w Tatrach, m.in. drogi nadzwyczaj trudne z Włodzimierzem Gosławskim i Marianem Paullym, np. środkiem pd.-zach. ściany Ciężkiej Turni (w 1939), wsch. ścianą Ganku (1939), zach. ścianą Pośredniej Śnieżnej Turni (1939), a także dokonał pierwszego wejścia zimowego pn.-zach. ścianą Galerii Gankowej (starą drogą, z Gosławskim w 1939). W czasie II wojny świat. pod okupacją niem. należał razem z Czesławem Łapińskim do podziemnej organizacji "Orzeł Biały" (1939-40) i po zlikwidowaniu jej dowództwa obaj ukrywali się w Tatrach. Od 1940 Paszucha wspinał się razem z Łapińskim podczas kilkunastu wspólnych wycieczek z Krakowa w Tatry. W owych latach sporo się wspinali i razem dokonali pierwszego przejścia trzech dróg, które stanowią ważne osiągnięcia w rozwoju nowoczesnego taternictwa: wejście górną częścią pn.-wsch. ściany Mnicha (w 1942), pn.-wsch. ścianą Kazalnicy Mięguszowieckiej (1942) oraz środkiem pn.-zach. ściany Galerii Gankowej (1944). Były to drogi tatrzańskie, na których zastosowano pełną technikę hakową.

Po wojnie w latach 1945–1949 prowadził schronisko Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego w Starej Roztoce (tylko początkowo wspólnie z Kazimierzem Janocikiem). W tym okresie znowu miał bardzo wybitne osiągnięcie o trwałym znaczeniu w dziejach taternictwa: wspólnie z Adamem Górką dokonał I przejścia całej Grani Tatr Wysokich od Przełęczy pod Kopą do Liliowego (w 1946 w 6 dni bez składów na grani i bez grupy pomocniczej). Uprawiał też nadal taternictwo w zimie dokonując m.in. I przejścia zim. Grani Tatr Zach. od Kasprowego Wierchu do Salatyńskiego Wierchu (w 1948 w 3 dni z Łapińskim) i I wejścia zimowego pn. ścianą na gł. wierzchołek Giewontu (w 1952 z Adamem Dobrowolskim). W 1947 uczestniczył w wyprawie Klubu Wysokogórskiego w Alpy (m.in. wejście pn. ścianą Petit Dru z Łapińskim). W czasie okupacji i po wojnie był współredaktorem czasopisma (początkowo podziemnego) "Pokutnik" (1944–1948).

Na podstawie: Józef Nyka, Taternik, 1991, nr 1